Na de tweede operatie gaat het mis.
De specifieke pijn is pal na de tweede operatie dusdanig dat men vreest voor compartiment syndroom.
Het drukverband wordt opengeknipt en ik word van mijn kamer weer teruggereden naar de verkoeverkamer.
De pijn is onhoudbaar op weg naar beyond onhoudbaar.
Ik krijg daarop een pijnstiller waarvan ze me waarschuwen dat het in combinatie met de morfine kan leiden tot hallucinaties.
Er wordt wat in mijn infuus bijgespoten.
Ik voel alleen maar helse pijn en vrees voor het wat als…
Ze hebben wat in mijn infuus gespoten en ik merk niks.
Oh wacht. Ik merk wel wat.
Ik dobber.
Nee, ik golf.
Voel ik minder pijn?
Ik denk het. Ik weet het niet.
Maar ik golf wel.
Ik doe mijn ogen open en probeer te focussen.
Mijn ziekenhuisbed begint te bewegen en glijdt naar de muur. Mijn bed beweegt zich tegen de zwaartekracht in tegen de muur en alsof de verkoeverkamer een rodelbaan is, giert mijn bed vervolgens langs de wanden. Mijn bed draait rondjes tegen de muren en mijn ogen zien de kamer alsof het met warp speed 6 gaat.
Ineens zie ik de klok aan de muur.
Het is 5 minuten later, vertelt een deel van mijn brein mij.
Een ander deel van mijn brein kan de tijd ruiken.
Nog een ander deel van mijn brein ziet de klok smelten langs de muur.
Maar mijn bed is alweer op weg, mijn bed flitst rondjes geplakt langs de muren van de zaal.
Ik ben misselijk. Ik wil niet meer.
Ik kan het concept misselijk zien.
Ineens zie ik een hoofd.
Iets dat klopt. Het is de anesthesist.
Gaat het?
Nee.
De kleur van mijn deken is voelbaar.
De tijd kan ik ruiken.
Wat ik zie kan ik horen.
Dan zie ik het hoofd van de verpleegkundige.
Gaat het?
Nee, ik race langs de muren.
Het hoofd van de verpleegkundige smelt.
Ik kan het proeven.
Ik realiseer me dat ik worstel om grip te hebben.
En dan realiseer ik me dat ik geen pijn heb.
Ik kan horen dat ik geen pijn heb.
Ik proef de klok en ik kan het gezicht van de verpleegkundige horen.
Hoe eng het ook is, het ontbreken van pijn overheerst.
Dat, en de verbazing.
Een kleur later kom ik bij,
Een smaak later weet ik waar ik ben,
Een toon later heb ik weer pijn,
Maar niet meer de pijn van het compartiment syndroom
Wow, alsof je Dali hebt geleefd… En zo goed beschreven dat ik spontaan wagenziek op de bank zit te worden. Brrrrr.
Poeh dit is heavy stuff… Je hebt heel wat meegemaakt wat een mens niet kan beseffen!
Dikke knuffel meis
Wow. Geen woord te veel, geen woord te weinig. Wat een stofje al niet kan uithalen!
Pfff.. Wat eng. Je hebt het goed (wat weet ik ervan?) omschreven. Althans, zo kan ik me een beetje een beeld vormen. Mens, wat ben ik blij dat je weer thuis bent bij je gezin.
Zoals altijd erg mooi en visueel omschreven. We leefde en leven met jullie mee. X
pfff fff, wat een verhaal, pfffff, meid die PIJN ook…….pffff .Wat een hallicuanaties…..
Ik moest eerst even opzoeken wat compartimentsyndroom was! Leve Wikipedia…
Wat een verhaal…en een pijn….en elke keer krijgt het een staartje he? Blij dat je weer thuis bent, zo begreep ik van andere reacties. Sterkte weer met herstellen hiervan!
Moest inderdaad ook eerst opzoeken wat het is, zo zie je maar hoeveel je nog niet weet in het leven. Zat de trip gewoon mee te beleven (voor zover dat mogelijk is natuurlijk *not* ) zo goed is het omschreven! Verder tja gewoon veel sterkte weer..
Heftige ervaringen Repel, zowel de pijn als de hallucinaties. Ik hoop dat het iedere keer wat minder heftig terugkomt. Ik vind het zo dapper dat je niet voor de verwerking van alle heftige ervaringen – en dat zijn er nogal wat – wegloopt. Jij krijgt geen ptss…. over een tijdje ga je gewoon weer rennen en er volop van genieten dat je dat kunt.
groetjes,
Dorothé
pijn is iets vreselijks .. gelukkig is er soms wat aan te doen.. en met de rest “moet je maar mee leren leven” zoals mij fijntjes werd toegevoegd na meer dan een jaar pijn….Laat je niet gek maken lieve Repel. Ook niet door pijn of medicatie. Heel langzaam zal alles plaats krijgen. Tot dan..kus en knuffel
Bah wat klinkt dat eng…en die pijn, ik kan me er gelukkig niets bij voorstellen. Fijn dat het geen compartimentsyndroom is!
heftig. Ik wil je graag alle beterschap wensen.
Beterschap Repel wat beschrijf je die hallucinaties goed, ik beleef ze gewoon mee, smeltende klokken geurende kleuren.
Gelukkig gaat het allemaal weer voorbij en is er geen hevige schade aangericht.
Sterkte maar weer .
Je maakt nogal wat mee ! Veel beterschap xxx en hopelijk ren je binnenkort weer zo voorbij mij 😉
Gátver, wat ontzettend naar voor je allemaal. Pijn is hels. Die medicatie ook. take care. Liefs, S.