Ik loop met Middelste naar het huis van hun vader, de andere twee zijn op de fiets.
Hij huppelt en springt en keuvelt over Turkije.
Ik loop naast hem en keuvel mee en voel me dubbel.
Nee, ik lieg. Ik voel me niet eens dubbel.
Ik vraag me af hoe ik in godsnaam 3 weken zonder hen kan overleven.
Nee, ik voel me wel dubbel, ze hebben zoveel zin in Turkije dat ik dat ook voor ze voel.
En ik heb zin in vrijheid. Ook.
Als we aankomen in de straat zien we andere twee net aankomen op de fiets.
Op de verkeerde kant van de weg, zonder handen, minimaal 300 euro aan verkeersovertredingen waardig……
Ik besluit er niks van te zeggen en gewoon te observeren. Voor vandaag.
Ik lever Middelste af aan de voordeur en loop nog even naar binnen om de andere twee te knuffelen die achterom zijn gearriveerd.
Ze zijn hyper en blij, blij papa te zien en zijn vriendin, en blij omdat ze morgen op vakantie gaan.
Ik ben ook blij voor ze. Ook voor hun papa.
Terug lopend naar huis laat ik een paar tranen.
Ik ben de hele avond aan het tuttelen en scharrelen en doen in mijn huisje en voel me thuis en rustig in mijn thuis. Rustig verdrietig en rustig blij. Toch dubbel, dus.
De agenda staat bol van de afspraken, maar mijn ogen blijven een beetje wateren de hele avond. Het gaan best wel lange weken worden.
Ach meiske toch, ik kan me er alles bij voorstellen en tegelijk ook niet omdat ik de situatie niet uit persoonlijk ervaring ken. Mooi, je openhartigheid, mooi dat de kinders voorop staan, maar pfffft.
Ze vliegen vast om, die weken. Liefs.
Dan voor nu 3 extra knuffels lieve schat en een te gekke tijd gewenst voor jullie allemaal 😘
Tja dat zijn van die moeilijke momenten waarvan je inderdaad weet dat ze gaan komen. Hoop voor jou dat de weken voorbij vliegen.
Dubbel zoiets he? Als ze terugkomen hebben ze 3 weken ervaring zonder jou. Blijft een lastig deel van een gedeeld ouderschap.
Een mooie omschrijving van een diepgaand moment .
Jouw gevoel zal er niet minder om worden.maar jou kanjers vergeten mama niet maar gaan ook genieten .jij gaat hun niet vergeten maar moet ook gaan genieten .
Voor hun is niets mooier als een gelukkige mama .
Liefs Rene
Komt goed skatje! Heus.
En toch gaat die tijd voorbij maar ik snap dat het niet easypeasy is voor je.
Toitoi en groetjes,
Dorothé
Sterkte de komende weken.
Al hoop ik ook dat jij genietmomenten hebt in die weken.
Bemoedigende groet,
Ik ken het gevoel niet uit ervaring, maar ik denk dat ik het me wel kan voorstellen. Ik hoop voor je dat je toekomt aan de dingen die je altijd moest bewaren voor een kinderloos moment, en dat je achteraf kunt zeggen dat je ondanks alles ook genoten hebt van de ‘vrije’ weken.
Ik ken het gevoel,spijtig genoeg uit ervaring, maar daardoor weet ik dat ondanks het gemis de tijd meestal snel voorbijgaat, vooral als je ondertussen gewoon gaat werken. En heel raar , hoe leuk het ook is om hen tussentijds te horen, de momenten nadien laait het gemis weer op en zijn daardoor weer eens zo moeilijk. Geniet toch een beetje van de vrijheid.
Ik ken de situatie niet uit eigen ervaring maar wel van nabij. Hartverscheurend vind ik het. Maar heerlijk voor de jongens dat ze zoveel tijd met hun vader kunnen doorbrengen. Dat hoor je ook wel anders …
Houd je taai meid. En probeer inderdaad ook van de vrijheid te genieten.